ΑΝΔΡΟΥΣΑ

Από αρχής της εγκατάστασης των Φράγκων στις περιοχές του Μοριά στις αρχές του 13^ουαιώνα μέχρι τον 14^ο και 15^ο αιώνα ένα δίκτυο από κάστρα και οχυρά αποτελούσαν κέντρα ελέγχου και διοίκησης των ευρύτερων περιοχών των οποίων δέσποζαν .

Στο νότο σε όλη την Μεσσηνία και ανατολικότερα στην περιοχή του Μιστρά μέχρι την Μονεμβασιά από τα μέσα του 13^ου αιώνα [1246-1260] κυριαρχούσαν οικογένειες Φράγκων «οι Βιλεαρδουίνοι».

Η Ανδρούσα στα μέσα στου 13 αιώνα αναφέρεται να είναι το οχύρωμα της τοποθεσίας «Νησί» που υποδήλωνε την σημερινή θέση της Μεσσήνης. Το κάστρο λοιπόν του «Νησιού» δηλαδή το κάστρο της Ανδρούσας είχε κτιστεί από τον πρίγκιπα Γκιγιώμ στα μέσα του 13^ου αιώνα.

Σύμφωνα με την πηγή του Αρχιμανδρίτη Χρ. Νταμάτη «…Το κάστρο πρέπει να κτίστηκε από το Γουλιέλμο Βιλεαρδουίνο γύρω στα 1250 με χρήματα που εισέπραξε από την πώληση χτημάτων των Βυζαντινών τσιφλικάδων και με αγγαρεία των κατοίκων της Ανδρούσας και των γύρω χωριών»

ΟΝΟΜΑΣΙΑ ΑΝΔΡΟΥΣΑΣ

Το όνομα της πιστεύεται γενικά ότι έχει προέλθει από τη μετοχή του ρήματος «ανδρόω-ανδρώ». Τείνει να γίνει αποδεκτή η ετυμολογική καταγωγή της λέξεως Ανδρούσα από το θέμα «Άνδρες» από το οποίο προκύπτει «ανδρείοι-ανδρεόσα ανδρούσα», δηλαδή πόλη των ανδρείων. Στη Φραγκοκρατία μετά το 1204 λεγόταν και Δρούζα ή Δρούσα. (Druce). Απαντάται και κατά το Μεσαίωνα ως Drusses.

Άλλη εκδοχή λέγει ότι η πόλη φέρει κατά παραφθορά το όνομα του κτήτορα της, του αυτοκράτορα Ανδρόνικου Β΄ του Παλαιολόγου. Η επικρατέστερη επιστημονικώς εκδοχή αναφέρει ότι πήρε το όνομά της από τη λέξη άνδηρον που σημαίνει το ανάχωμα, το πρόχωμα, το οποίο δημιουργείται από τα ορμητικά νερά των χειμάρρων. Έτσι, κατά την εκδοχή αυτή και λόγω του οχυρού της θέσεως της, επάνω στην κορυφή αυτού του άνδηρου στην ανδηρόεσσα δηλαδή τοποθεσία, κτίστηκε ή ανδ[η]ρουσα πολις. Δεν είναι τυχαίο ότι τα παλαιότερα χρόνια τα παιδιά στα σχολεία της, έγραφαν το όνομά της με δυο σίγμα [σ σ], Ασδρούσσα.

Η Ανδηρόεσσα πόλις κατοικείται και σήμερα ακριβώς στην ίδια αρχαία θέση της και με το ίδιο όνομα της. Είναι ίσως η μοναδική μεσσηνιακή πόλη που απαντάται στην αρχική της τοποθεσία.

Απέχει από την Καλαμάτα 22 χιλιόμετρα. Είναι κτισμένη σε μικρό οροπέδιο που δεσπόζει του μεσσηνιακού κάμπου σε ύψος 128μ και του λεκανοπεδίου του Παμίσου. Μια παράδοση αναφέρει ότι την ανοικοδόμησε ο Αυτοκράτορας Ανδρόνικος.